قالی ایرانی یا فرش ایرانی از روزگار بسیار قدیم معروف و مورد استفاده بوده است. گزنفون تاریخنگار یونانی در کتاب سیرت کوروش، در بین سالهای ۴۳۰ تا ۳۴۵ پیش از میلاد مینویسد: «ایرانیان برای اینکه بسترشان نرم باشد قالیچه زیر بستر خود میگسترند.» در زبان پهلوی به هر چیز گستردنی (فرش) ویسترگ میگفتند(ویستردن=گستردن). سالنامهی چینی سوئیسو در دورهی ساسانیان از فرش پشمی ایران به عنوان کالای وارداتی به چین نام میبرد. فرش معروف بهارستان در کاخ تیسفون نیز به خاطر شکوهش بازتاب گستردهای در ادبیات اسلامی داشته است. قدیمیترین نمونهی قالی جهان که تاکنون یافته شده، قالیچهای آریایی با نقوش اصیل هخامنشی است که در گور یخزدهی یکی از فرمانروایان سکایی در درهی پازیریک در ۸۰ کیلومتری مغولستان بیرونی پیدا شده و قالی پازیریک نامیده میشود. پژوهشگران این قالی را از دستبافتهای پارتها یا مادها و مربوط به دوره هخامنشی میدانند.
آغاز بافت فرش کلاسیک ایرانی به دوران صفویه باز می گردد و در شهرهایی نظیر تبریز، اصفهان، کاشان، مشهد، کرمان، جوشقان، یزد، استرآباد، هرات، شیروان و قره باغ توسعه پیدا کرد و در همین زمان استفاده از طرحهای ترنج در وسط قالی و لچکها رایج شد. همچنین صادرات فرش ایرانی در زمان فتحعلی شاه و بعد از آن به دست ناصرالدین شاه وسعت گرفت و ایران را تبدیل به بزرگترین صادر کنندهی فرش دستباف کرد.
فرش بختیاری؛ گونهای قالی ایرانی است که در خطه چهارمحال و بختیاری یافت و تولید میشده است. در همهی شهر و روستاهای این استان فرش بافی رایج است این کار از دیر باز به صورت سنتی انجام میشده و بیشتر توسط زنان و دختران در خانه انجام میشود. فرش بختیاری از قدیم به خاطر نقش، رنگ و همچنین دوام بالا از محبوبیت خاصی برخوردار بوده است.
استان چهارمحال و بختیاری به علت شرایط جغرافیایی خاص خود و قرار گرفتن در منطقهای کوهستانی و سردسیر، همواره از شرایط مساعدی برای تولید فرش دستباف برخوردار بوده است و در این استان تولید فرش نسبت به سایر صنایع دستی از اهمیت بیشتری برخوردار است.
فرش فارس؛ هنر و صنعت بافندگي فارس در وهله نخست هنري عشايري و در وهله دوم هنري روستايي است که وابستگي به عشاير دارد. عشاير فارس به ويژه قشقائيها و ايل خمسه بيش از ديگر عشاير به اين هنر اشتغال دارند و روستائيان که در مسير اين ايل ها زندگي ميکنند نيز به کار توليد فرش فارس و ساير دستبافتها مبادرت ميکنند. طرحهاي آنها داراي رنگ آميزي و طراوت خاصي است. البته در سالهاي اخير بافندگان عشايري به بافتن فرش براي فروش و به سليقه مصرفکنندگان روي آوردهاند. ليکن غالباً همان ذهني بافي و رنگهاي مرسوم پيشينيان خود را ادامه ميدهند.
فرشهاي قشقايي معمولاً به طريق «ذهني بافي» بافته ميشود. اين نقشههاي ذهني نوعي بازآفريني سنتي است که از نسلهاي پيشين به امروزيان رسيده است. بافندگان ايلي همان نقوش را تکرار ميکنند بدون آن که از نقشه استفاده کنند. از اين رو معمولاً هيچ دو فرشي کاملاً و عيناً شبيه يکديگر نيست.
فرش هریس؛ گونهای قالی ایرانی و از صنایع دستی آذربایجان است که امروزه و در گذشته تولید میشده است. فرش هریس اثر خطوط شکسته و رنگ و طرح فرش هریس، حکایتی است از ورای درخشش صدها نقش و نگار چشم نواز، که بی تابانه حکایت عشق را در محراب هنر نجوا میکند، و هریس آذربایجان، این گهواره قالی بافی، که در هر گوشهایی از آن، دل عاشق طراحی و یا سر انگشتان بافندهایی سبب آفرینش هنر زرین میشود که چشم و دل هر بینندهایی را ارضا وعاشق خود میکند. رنگ قالیهای هریس به دلیل شرایط جغرافیایی و اجتماعی تیره بوده است، و در بافت آن بیشتر از رنگهایی مانند سرمهای تیره، قرمز روناسی، لاکی، قهوهای سیر، سبز تیره و مسی استفاده میشده است. نقشه فرش هریس از خطوط هندسی و خطوط افقی و عمودی شکسته بهره میبرد که عدهای بر این باورند این طرح از مناطق کوهستانی در هریس الهام گرفته است.
شرکت فرش ایران، طرحهای فرش ایران را به ۱۹ گروه اصلی بخش کردهاست:
گروه ۱- طرحهای آثارباستانی و ابنیه اسلامی
این گروه شامل تمام طرحهایی است که از نقوش و اشکال تزیینی بناها، عمارات و کاشیکاریهای آنها گرفته شده. طراحان فرش در برخی از طرحهای اصلی نقوش این بناها بنابر سلیقه خود تغییراتی را انجام داده اما ساختار و تشابه اصلی طرح فرش با طرح اصلی بنا کاملاً حفظ گردیدهاست. معروفترین طرحهای این گروه عبارتند از: گنبد مسجد شیخ لطفالله اصفهان، مسجد امام اصفهان، تخت جمشید شیراز، طاق بستان، مسجد جامع اصفهان و... .
گروه ۲- طرحهای شاهعباسی
اساس تمامی طرحهای شاه عباسی بر مبنای کاربرد گل معروف شاه عباسی در این طرح است. گلهای شاه عباسی به همراه بندهای ختایی و گاه تلفیقی با اسلیمیها، انواع مختلفی از نقوش فرش را ایجاد میکنند. انواع طرحهای این گروه عبارتند از: شاه عباسی لچک ترنج، شاه عباسی افشان، شاه عباسی درختی، شاه عباسی شیخ صفی، شاه عباسی جانوری، شاه عباسی هفت رنگ و… .
گروه ۳- طرحهای اسلیمی
فرم اصلی این طرحها بر پایه گردش منظم و نقوش اسلیمی است. طرحهای اسلیمی دارای انواع و اشکال مختلفی است که خود مورد طبقه یندی قرار میگیرد. از معروفترین آن میتوان به اسلیمی دهان اژدها اشاره کرد. انواع دیگر عبارتند از:اسلیمی بندی، اسلیمی افشان، اسلیمی کهکشانی، اسلیمی لچک و ترنج و… اسلیمی انواع بسیار زیاد دارد و معمولاً در بیشتر قالبها این طرح تکرار میگردد، اما در بعضی فرشها این طرح مسلط است. معروفترین اسلیمیها، اسلیمی دهن اژدر است.
گروه ۴- طرحهای اقتباسی
اغلب طرحهای این گروه شباهت زیادی به طرحهای فرش مناطق مرزی ایران و کشورهای همسایه دارد، ایرانیان با استفاده از هوش و ذکاوت خود تغییراتی در آن به وجود آوردهاند. به همین دلیل به طرحهای اقتباسی معروفاند. مانند طرحهای معروف به قفقازی، طرحهای اقتباسی گوبلنی.
گروه ۵- طرحهای افشان
اشکال و اجزا تشکیل دهنده بیشتر طرحها به صورت پیوسته و بدون انقطاع ترسیم میشود در حالی که در طرح افشان اجزاء تشکیل دهنده طرح به صورت پراکنده و جدا از هم ولی با فاصله منظم از یکدیگر طراحی میگردند. در این طرح همهٔ بند و گل و برگها در متن فرش به صورت افشان و پراکنده بوده و هیچکدام از گل و برگها دارای قرینه نمیباشند. معروفترین این طرحها عبارتند از: افشان دست گل، افشان شاخه پیچ، افشان اسلیمی، افشان شاه عباسی و گلفرنگ.
گروه ۶- طرحهای واگیرهای (بندی)
هنگامی که جزء کوچکی از طرح در متن فرش در جهات طولی و عرضی تکرار شده و به وسیلهٔ گیره به یکدیگر متصل شوند، به طرح بندی نامیده میگردد. معروفترین طرحها عبارتند از:: بندی اسلیمی، بندی خشتی، بندی ترنج دار، بندی شیر و شکری، بندی شاخه گوزنی، بندی دسته گلی، بندی میناخانی یا ورامین.
گروه ۷- طرحهای بتهای (بته جقه)
از طرحهای معروف و موفق در طرح قالی، که علاوه بر ایران در هندوستان نیز رواج دارد. اندازهٔ بتهها متفاوت است. گاه آنچنان بزرگ است که چند بته برای کل فرش کافی است ولی در بیشتر موارد بتهها با اندازههای کوچک در ردیفهای موازی در متن فرش یا در حاشیهٔ قالی دیده میشوند. گاهی به سبک شکسته و گاهی به سبک منحنی ترسیم میگردند. این طرحها رد فرش همدان، سنندج، کاشان ،سرآبند و قم دیده میشوند. معروفترین طرحهای بتهای عبارتند از: بته جقه یا مادر بچه، بته ترمه، بته سرآبندی، بته افشار، بته قلمکار اصفهان، بته کردستانی یا هشت پر، بته خراسان و بته میری.
گروه ۸ - طرح درختی
اشکال درختان و شاخ و برگ و بوتهها، عناصر اصلی این طرح هستند. گاه در میان شاخ و برگ درختان، حضور پرندگان، و در پایین طرح حیوانات وحشی در حال چرا و استراحت دیده میشود. به اینگونه طرحها، طرح درختی حیوان دار گویند. اگر در طرح، شکارچیان در حال صید باشند به طرح درختی شکارگاه مرسوم میگردد. اگر میانهٔ فرش دارای برکهٔ آب با رنگ فیروزهای باشد، طرح را درختی سبزی کاری یا آبنما گوییم. این طرح در بین بافندگان کاشان، اصفهان، تبریز، قم و تهران طرفدار داشته. حال آنکه تصویر درخت را بسیاری از کشورهای اروپایی به فال نیک میگیرند و آن را نشانهٔ تداوم عمر و خوشبختی و سعادت میدانند. به صورت درختی ترنجدار نیز وجود دارد.
گروه ۹- طرحهای ترکمن
طرحهای ترکمن درگروه نقوش هندسی قرار دارند و به صورت ذهنی بافته میشوند. معروفترین طرحهای ترکمن در ایران عبارتند از غزال گز، قاشقی، آخال، چهار فصلو یموت.
گروه ۱۰- طرحهای شکارگاهی
بنیاد اصلی این طرحها نمایش صحنههای شکار و شکارگاه است. به نحوی که در قسمتهای مختلف طرح یک سوار کار با وسیلهای همانند تیر و کمان یا نیزه مشغول شکار آهو یا سایر جانوران است.
گروه ۱۱- طرحهای گل فرنگ
کلیه طرحهای این گروه بر مبنای گلهای رنگارنگ چند پر، گلدانهای فرنگی و گلهای طبیعی به ویژه گل رز با رنگهای بسیار روشن نظیر زرد، آبی و سرخ میباشد. انواع طرحهای گل فرنگ عبارتند از: گل فرنگ بیجار، گل فرنگ دسته گلی، گل فرنگ دسته گلی، گل فرنگ گل و بلبل، لچک و ترنج گل فرنگ، افشان گل فرنگ گلفرنگ مستوفی و… .
گروه ۱۲ - طرحهای قابی (خشتی)
متن فرش با اشکال هندسی، مربع و لوزی، شبکه بندی میشودو؛ و در داخل هر یک از این خانهها نقش مایههایی از قبیل گلدان گل، بته، شاخهٔ گل، درختانی مانند سرو و بید، پرندگان و … بهطور مجرد ترسیم میگردند. هر خانه از لحاظ شکل و محتوا از خانهٔ مجاور متمایز است، این طرحها را قاب قابی یا قاب خشتی مینامند. در این طرح متن قالی دارای چند ضلعیهای منظم و غیر منظم میباشند. از معروفترین طرحهای آن میتوان به قاب قرآنی، قاب بختیاری، قاب تصویری، قاب اسلیمی و … اشاره کرد.
گروه ۱۳- طرحهای گلدا نی
طرحی زیبا و دلپسند، شکل گلدانی مزین به شاخههای گل، عنصر اصلی و غالب طرح است. اندازههای گاهی بزرگ و واحد گاهی کوچک با ردیفهایی موازی تمامی فرش را پوشش میدهد. گروههای فرعی عبارتند از: گلدانی محرابی، گلدانی ظل السلطان (گل و بلبل)، گلدان حاج خانومی، گلدانی ستونی و گلدان تکراری. این طرح در بین بافندگان شهرهای قم، تبریز، کاشان، آباده و کردستان مورد توجه است.
گروه ۱۴- طرح ماهی درهم
طرحی اصیل؛ زیبا و کنایه دار. درون مایه تشکیل دهندهٔ آن نقش ماهی را به یاد میآورد. طرحی سرچشمه گرفته از شرق ایران که به مرور گسترش یافته و در خراسان، کردستان و اراک مورد توجه است. گروههای فرعی عبارتند از: ماهی هراتی، ماهی فراهان، ماهی زنبوری، ماهی کردستان و زیره ماهی.
گروه ۱۵- طرحهای محرابی
طرح اصلی در این گروه بر مبنای محراب است. مکانی که در مساجد، مکان نمازگزاردن امام جماعت است. در این طرحها معمولاً محراب را با تزییناتی از قبیل قندیل، گلدان و حتی درختچههای کوچک میپوشانند و گاه دو طرف محراب را با ستونهای بزرگی که سقف محراب بر روی آن قرار دارد نشان میدهند. انواع طرحهای این گروه عبارتند از: محرابی قندیلی، محرابی گلدانی و محرابی درختی.
گروه ۱۶- طرحهای محرمات
در این طرح تمامی متن فرش از جهت طولی به ردیفهای موازی تقسیم گشته و داخل این ردیفها با نگارههایی همچون بته جقه، انواع اسلیمی یا ختایی و گل و برگهای دیگر تقسیم میگردد. در واقع متن فرش به صورت راه راه میباشد .محرمات بته جقهای معروفترین طرح این گروه است.
گروه۱۷- طرحهای هندسی
کلیه نقوش از اشکال هندسی است و با استفاده از خطهای زاویه دار ساخته میشوند. مانند: هندسی کف ساده، هندسی جوشقان، هندسی خاتم شیراز، هندسی لچک و ترنج و هندسی قابی.
گروه ۱۸ - طرحهای ایلی و عشایری
این طرحها عموماً توسط عشایر ایران بافته میشوند و اغلب نگارهها و تزیینات طرح برگرفته از ذهن قالیبافان است. قرینگی در طرح معنایی ندارد. سادگی و عدم قرینه کاری نقوش از عوامل اصلی زیبایی طرحهای این گروه است.
گروه ۱۹ – طرحهای تلفیقی
این طرحها به مرور زمان وبا ادغام شدن طرحهای مختلف به وجود آمده. برخی از طرحهای تلفیقی به جهت تلفیق زیبا و صحیح نقوش مختلف از جذابیت بالایی برخوردارند. برخی دیگر ناشی از تلفیق نابهنجار چند طرح میباشند. گونههای مختلفی از طرحهای تلفیقی را میتوان نام برد مانند لچک و ترنج تلفیقی، تلفیقی دسته گلی، تلفیقی گل فرنگ، تلفیقی هندسی و… .